آئین مستان

اومدم بهت بگم نگاهتو ازم نگیر

سایه ی پناهتو ازم نگیر

پرچم سیاهتو ازم نگیر

حسین، منو از خودم جدا کن

حسین، منو بنده ی خدا کن

حسین، راهیِ کرب و بلا کن

حسین، ابی عبدالله

ابی عبدالله

اومدم بهت بگم یادم نرفته زدنت

بمیرم غریب و تشنه کُشتنت

پیش من به روی نیزه بردنت

حسین، یه نگاه به خواهرت کن

حسین، یه نگاه به دور و برت کن

حسین، به گل های پرپرت کن

حسین، ابی عبدالله

ابی عبدالله

اومدم بهت بگم یادم نرفته قتلگات

شور عشق فاطمیه، شهدات

ای غریب فاطمه جونم فدات

حسین، از سفر سفیرت اومد

حسین، خواهر اسیرت اومد

حسین، کشته ی حصیرت اومد

حسین، ابی عبدالله

ابی عبدالله

الرحمن علم القرآن

منم و قبر تو حسین جان

نگو چهل روز واسه زینب

مثل چهل سال گذشت

روزهای زینب توی حال و

هوای گودال گذشت

بارونه مصیبت تو چشامه

جای قل و زنجیر روی پامه

چادر رقیه شال عزامه

الرحمن علم القرآن

منم و قبر تو حسین جان

ای بی سر لاله ی پرپر

کفنت بوریا شد آخر

با اینکه غارت شده دیگه

تموم این کاروان

انگشترت رو آخرش

پس گرفتم از ساربان

نبودی ببینی بی بهونه

منو میزدن با تازیونه

الهی که زینب زنده نمونه

بارونه مصیبت تو چشامه

جای قل و زنجیر روی پامه

چادر رقیه شال عزامه

الرحمن علم القرآن

منم و قبر تو حسین جان

وای حسین حسین حسین

واویلا عصر عاشورا

صورتم شد شبیه زهرا

رو موج دریا بگو سقا

چی دیدی بی تاب شدی

کوچیکه قبرت

از خجالت تو علقمه آب شدی

چشای تو روشنه ای برادر

خواهرتو بردن ای برادر

الرحمن علم القرآن

منم و قبر تو حسین جان

دوباره اومدم کربلا به مهمونی

دوباره خاطرات روزای بارونی

چه غمی داره زینب داداش تو میدونی

مگه یادم میره من بودم چشای گریون

مگه یادم میره تو بودی عازم میدون

مگه یادم میره بوسیدم اون گلو و حلقوم

مگه یادم میره تا از حرم رفتی برادر

مگه یادم میره محکم زدم گره به معجر

مگه یادم میره ترسیده بود مادر اصغر

مگه یادم میره تنها شدی غریب مادر

مگه یادم میره سنگت زدن وسط لشکر

مگه یادم میره از روی زین افتادی بی سر

مگه یادم میره

اللهی خواهرت بمیره، داداش

بزار برم به بالای تل خاک غم

دوباره ای برادر برات بگیرم دم

از غمی که دیدم، پیکرت چقدر شد کم

مگه یادم میره اون غربت عجیب مقتل

مگه یادم میره دیدم شدی غریب مقتل

مگه یادم میره خوردی زمین تو شیب مقتل

مگه یادم میره شَری که شمر اینجا به پا کرد

مگه یادم میره ضرب، پاشو رو سینه جا کرد

مگه یادم میره چند ضربه زد سرو جدا کرد

مگه یادم میره گونی به دست خولی ملعون

مگه یادم میره دزدید چطور اون سر پر خون

مگه یادم میره اون پیکر توی بیابون

مگه یادم میره

اللهی خواهرت بمیره، داداش

نگاهی کن رد زنجیر روی دستامه

بگو روزای عمرم رو به سرانجامه

تموم روضه هامون صدف اشکامه

مگه یادم میره مُردم سر کوچه بازار

مگه یادم میره چشم چرون ها، میدادن آزار

مگه یادم میره خون بود جلو چشم علمدار

مگه یادم میره گریه ام گرفت وسط مردم

مگه یادم میره سوخت چادرم به جای هیزم

مگه یادم میره تو جمعیت رقیه شد گم

مگه یادم میره روی سرش جای کبودی

مگه یادم میره سیلیش می زد زن یهودی

مگه یادم میره بزم شراب، خودت که بودی

باز میشن عده ای زائر کربلای تو، عابر کربلای تو

با غسلی از فرات میشن جابر کربلای تو

پیاده میرن عاشقا از نجف تا کربلا

پای پر آبله لذت هروله

خوش به حال اوناییکه دل سپردن تو روضه ها

خوش به حال اوناییکه دل غمین کربلان

خوش به حال اوناییکه عاشورا کربلا بودن

خوش به حال اوناییکه اربعین کربلان

یا اباعبدالله یا اباعبدالله یا اباعبدالله

میکشه تا حرم دلم رو بوی خاک تو، شفای توی خاک تو

دلم مثه برگ خزون افتاده روی خاک تو

مسیر حرم غم داره، هرکی یه پرچم داره

می تابه نور ماه زائرا بین راه

تو دلم حسرته هنوز کاش ببینیم همه یه روز

عاشقای تو کلهم اجمعین کربلان

خوش به حال اوناییکه عاشورا کربلا بودن

خوش به حال اوناییکه اربعین کربلان

یا اباعبدالله یا اباعبدالله یا اباعبدالله

هرکی رفت گفت میخوام لبریز زمزمه باشم

اونجا یادِ همه باشم، به یاد بی بی مون رباب

زائر علقمه باشم

زیارت میده آبرو، تو این راه آقا بگو

کی به ما میرسه ترس از حادثه

میخورم غبطه هر شبه جمعه آقا دوباره من

وقتی ارواح مومنات، مومنین کربلان

خوش به حال اوناییکه عاشورا کربلا بودن

خوش به حال اوناییکه اربعین کربلان

یا اباعبدالله یا اباعبدالله یا اباعبدالله

الله الله من شیب الخضیب

باید بگن مردم بعد از این / عاشورای دوم اربعین، اربعین

 ای وای، آتیش زدن به خیمه ها

 ای وای، راس حسین به نیزه ها

 ای وای، و الشمر و جالسُ علی

 الله الله من شیب الخضیب

میگم اربعین با شور و شین / لبیک لبیک یا حسین، یا حسین

 ای وای، حسین قتیل العبرات

 ای وای، حسین سفینه النجاة

 ای وای، کی می رسیم به کربلات

 الله الله من شیب الخضیب

چی اومد بعد تو بر سرم / سوخته توی آتیش معجرم

 ای وای، سر حسین و تشت زر

 ای وای، لب حسین و چوب تر

 ای وای، خواهرت اومد از سفر

 الله الله من شیب الخضیب

شرمندگی پیداست از چشام / رقیه جا مونده شهر شام، شهر شام

 ای وای، خرابه که اومد سرت

 ای وای، جلوی چشم خواهرت

 ای وای، جون داد سه ساله دخترت

 الله الله من شیب الخضیب

شدم مثل عمه بی سروسامونت بابا

تو مهمون منی یا که من مهمونت بابا

کی میدونست میشه آخرش اینطوری بابا

منو خرابه و سر پر از خونت بابا

به خودم میگفتم اینو امروز فردا می رسی

اومدی حالا میگم یتیمم کرده چه کسی

بابا بابا، بابا حسین

عمو نبود که برسه به فریادم بابا

اون ساعتی که از رو ناقه افتادم بابا

تنها برای دیدن خودت بودش بابا

که موندم هی به خودم امید دادم بابا

بابا اینقدر حرفا دارم که برای تو بزنم

نگه داشتم بوسه هام رو زخم های تو بزنم

بابا بابا، بابا حسین

حالا که سر تو، توی آغوشم هست بابا

نمی گم جای کعب نی رو دوشم هست بابا

هنوز جای طناب به روی دستام بابا

هنوز صدای نیزه ها تو گ.شم هست بابا

این همه غصه چرا به سه ساله دختر رسیده

غروب عمر منه و سحر آخر رسیده

به خودم می گفتم اینو امروز و فردا می رسی

اومدی حالا میگم یتیمم کرده چه کسی

بابا اینقدر حرفا دارم که برای تو بزنم

نگه داشتم بوسه هامُ رو زخم های تو بزنم

بابا بابا، بابا حسین